CRNI CEZAR - režija: Lari Koen (1973)

Evo jednog zanimljivog ostvarenja koje dolazi iz duboke alternative američkih B filmova iz sedamdesetih, a koji idejno, politički i poetski pripada talasu crnačkih filmova poznatih pod imenom BLAXPLOITATION. Film je režirao, napisao i producirao Lari Koen, jedan od pripadnika generacije Novog Holivuda, koja je žanrovskom filmu, u to vreme, ubrizgala jednu adrenalinsku injekciju posle koje je nastao jedan od najuzbudljivijih i najkreativnijih perioda u istoriji američkog filma.
  

Crni Cezar je priča o usponu i padu, zlehudoj sudbini kriminalca Tomija Gibsa (Fred Vilijamson), koji od čistača cipela i potrčka lokalnih gazdi, evoluira u crnog cezara podzemlja. Kao klinac se kalio na ulici, i posle jedne brutalne pandurske makljaže, rešio je da prihvati pravila igre koja je nametnuo beli čovek. Posle izvesnog vremena Tomi se vraća u igru i polako počinje da naplaćuje račune za svoje nesrećno detinjstvo. Međutim, duša je đavolu odavno prodata, tako da Tomi u jednom trenutku uspeva da shvati da čovek ne može pobeći od sebe i svog korena, ali bilo je kasno. Nečastivi je došao da naplati svoj dug. Za razliku od drugih filmova ovog talasa, junaci su uglavnom bili pozitivci poput Šafta. Crni Cazar je prvi crnački film u kojem je glavni lik antiheroj, odnosno čovek sumnjivih moralnih skrupula.
 Ovaj film ima onu starinsku biskopsku patinu na koju se kroz svoje filmove ložio Tarantino. Sve je na ivici treša u onom pozitivnom smislu. Zatim, tu je odlična muzika koju je specijalno za film radio Džejms Braun. Višeslojnost Koenovog scenarija, kojeg je svojevremeno u jednom kultnom zborniku kritičar Bogdan Zlatić proglasio sveštenikom filma, može biti zanimljiva ljudima koji vole da promišljaju film malo dublje. I pored navedenog, ovaj film ima jednu opasnu scenu masakra, kada “black power“ ekipa upada na imanje sicilijanske mafije i pobije sve što se mrda. To je valjda ono što je pokojni Tom Gotovac nazivao „muvi“. Pravo filmofilsko iskustvo za ljubitelje andergraunda.